Jako sposób na spędzanie wolnego czasu, skoki ze spadochronem są uznawane za ekstremalny sposób przeżycia niepowtarzalnej przygody. Pomysł, by dać się unieść wysoko w powietrze na pokładzie samolotu tylko po to, by po osiągnięciu danej wysokości dać się z niego wypchnąć i mknąć ku powierzchni ziemi z zawrotną prędkością, mając za zabezpieczenie przed tragedią jedynie spadochron, wielu ludziom wydaje się zbyt szalony, by w ogóle rozważać podjęcie podobnej próby w praktyce. Jednak pomimo tak niepochlebnej opinii, spadochroniarstwo rozwinęło się w oddzielną dyscyplinę sportową, wypracowało szereg szczegółowych zasad, kategorii i dyscyplin.

Spadochron – najmniejszy statek powietrzny

Podstawą dla tej dyscypliny sportowej stało się wynalezienie spadochronu, czyli specjalnej konstrukcji, która po uruchomieniu zmienia się w swego rodzaju paralotnię, zdolną unieść swojego pasażera w powietrzu, chroniąc go przez upadkiem z wysoka. Spadochroniarz zakłada złożony spadochron na podobieństwo plecaka, zaś podczas spadania z wysoka ciągnie za konkretną linkę, by uwolnić materiał i pozwolić mu się rozłożyć. Legendy i podróżnicze zapiski jakie poczynił Marco Polo, utrzymują że na pomysł używania specjalnej konstrukcji do spowolnienia szybkości upadku, wpadli jako pierwsi Chińczycy. Pierwsze europejskie spadochrony konstruowane były zaś w tym samym czasie, co pierwsze balony lotnicze, czyli w XVIII wieku. Autorami jednej z pierwszych takich konstrukcji byli pionierzy baloniarstwa, francuscy bracia Montgolfier. W wypróbowaniu nowego wynalazku pomógł im ubrany w niego pies, wyrzucony z balonu. Obecnie spadochrony produkowane są z myślą o różnych przeznaczeniach, zaś sposoby ich działania są stale unowocześniane, pozwalając zwłaszcza dyscyplinie sportowej wciąż się rozwijać.

Sport dla odważnych

Jako dyscyplina sportu, spadochroniarstwo skupia się jednak nie tyle na locie ze spadochronem, ale na czynnościach, jakie można wykonać w tych okolicznościach. Rywalizacja sportowa może być prowadzona w zakresie celności lądowania, wykonywania określonych akrobacji powietrznych podczas swobodnego spadania. Interesującą konkurencją jest wielobój spadochronowy. Obejmuje on sekwencję konkurencji, które sprawdzają wszechstronne umiejętności spadochroniarza. Ocenie podlega na przykład celność lądowania w rozmaitych warunkach naturalnych, dodatkowo zawodnik ma do wykonania zadania niezwiązane już bezpośrednio z lotem. Wylądowawszy ma do pokonania dystans wodny lub lądowy, nierzadko prezentuje też zdolności strzelnicze. Wielobój do złudzenia przypomina zatem okoliczności, w jakich znajdowali się wojskowi spadochroniarze.

Polskie Muzeum Spadochroniarstwa i Wojsk Specjalnych

Fakt, że w Polsce otworzono muzeum, przedstawiające za pomocą swoich eksponatów historię skoków spadochronowych na tych ziemiach, jest spowodowany przede wszystkim wojskową historią tutejszego spadochroniarstwa. Placówka ta znajduje się w Wiśle, małym miasteczku na południu kraju. Posiada imię podpułkownika Adolfa Pilcha, cichociemnego spadochroniarza, który podczas drugiej wojny światowej walczył w szeregach Armii Krajowej. Spadochroniarze byli bardzo ważną siłą desantową, drogą powietrzną dostawali się na pożądane obszary, gdzie później prowadzili konkretne działania zbrojne. Muzeum gromadzi przede wszystkim przedmioty związane z wojskowym zastosowaniem spadochronów, dokumentuje na przykład umundurowanie wojskowych i gromadzi związane z nimi dokumenty i drobiazgi, jednak upamiętnia także polskie spadochroniarstwo cywilne. Osoby interesujące się tą dziedziną sportu zdecydowanie powinny tu zajrzeć.